Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Duo Reges: constructio interrete. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Sed ad bona praeterita redeamus. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.

Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum
appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium
noluisse;

Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum
principes extiterunt.

Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Si enim ad populum me vocas, eum. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit.
Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari.
Quod est, ut dixi, habere ea, quae secundum naturam sint, vel omnia vel plurima et maxima.
At iam decimum annum in spelunca iacet.
Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum.

Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus.

Urgent tamen et nihil remittunt.

Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Cave putes quicquam esse verius. Erat enim res aperta. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Ut id aliis narrare gestiant? Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Qui est in parvis malis. Tubulo putas dicere? De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari.

Quid ergo?: Illa tamen simplicia, vestra versuta.
Quaerimus enim finem bonorum.: An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?
Erat enim Polemonis.: Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni.
Bork: Non est igitur voluptas bonum.

Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.
Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.
Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.
Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum;
Aperiendum est igitur, quid sit voluptas;
Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.